محبوبه عمیدی: کودکان لابلای ابرها تصاویری می‌بینند که بزرگترها قادر به تماشای آنها نیستند. از دیدگاه ما آنها دنیایی پر از خیال‌پردازی و تصاویر متقاوت دارند. اما تحقیق تازه‌ای نشان می‌دهد کودکان زیر 13 سال بخشی از این خیال‌پردازی را مدیون شیوه متفاوت درک بصری‌شان از دنیای پیرامون هستند.

زمانی که فرد بزرگسال به سایه‌های درون تصاویر سه‌بعدی نگاه می‌کند، می‌داند که نور از بالا به این تصویر می‌تابد و از روی جهت آن، برجسته یا فرورفته بودن بخش‌های گوناگون تصویر را تشخیص می‌دهد. اما مغز کودک نیاز دارد در طول زمان این شیوه نگاه کردن را یاد بگیرد.

به گزارش نیوساینتیست، جیم استون از دانشگاه شفیلد در انگلستان، برای تشخیص روند این یادگیری، آزمون‌هایی برای کودکان 4 تا 10 سال ترتیب داد که در آنها از تصاویر سه‌بعدی متعددی استفاده کرده بود. او این تصاویر شامل اشکال هندسی و رد پاهایی که با سایه‌روشن کامل شده بودند را به 171 کودک بین 4 تا 10 نشان داد. برای هر کودک 10 تصویر در نظر گرفته شده بود و هر کودک تنها زمانی می‌توانست به برجستگی‌ها و فرورفتگی‌های تصاویر درست اشاره کند که می‌دانست نور دارد از بالا به تصاویر می‌تابد.

نتایج نشان دادند کودکان بزرگتر، بهتر می‌توانند برجستگی‌ها و فرورفتگی‌ها را در تصاویر تشخیص بدهند. امتیاز نهایی 10 پیش‌بینی شده بود و میانگین‌ها نشان می‌دادند درک بصری کودکان در هر سال به طور متوسط 0.43 بهبود پیدا کرده است. اگر این نرخ رشد ثابت باشد، نشان می‌دهد کودکان از 21 ماهگی تشخیص تابش نور از بالا را آغاز خواهد کرد و برای تکامل آن به 11سال آینده یا بیشتر نیاز خواهند داشت.

استون می‌گوید: «کودکان درک بصری متفاوتی از دنیای پیرامون دارند. این اصلا عجیب نیست که می‌توانند میان ابرها اشکالی را تماشا کنند که ما هیچ وقت نمی‌توانیم».